Kinky Koh Tao

We komen aan per boot op Koh Tao. Het onweert en de zon komt net op, het is 6 uur 's morgens. De roze lucht met onweer ziet er unreal uit en ik krijg kleine flashbacks naar de mushroomshakes. We lopen richting ons hostel waar blijkt dat we pas 5 uur later kunnen inchecken dan we dachten. Geen probleem, dit is een klein tegenslag vergeleken met onze andere struggles. We besluiten op onderzoek uit te gaan. Ergens naast een jungle bar is een hike van 300 meter. Na 50 meter rolt de spijt in vorm van zweetdruppels van mijn gezicht. Maar we halen het tot boven op een berg met uitzicht over het hele eiland en ik kan 100% zeker zeggen dat niks mij triggert om dat ooit nog eens doen.

Erna besluiten we Tamara op te zoeken. We zoeken een boot die ons met z'n 3e voor weinig naar een mooi strand wilt brengen. Eenmaal daar aangekomen zien we minder mensen en meer poer natoer. De zee is zo helder als kraanwater en als ik naar mijn voeten kijk zie ik dat de bodem vol ligt met 'sea-penisses'. Het duurt even voor ik het woord 'zeekomkommer' teruggevonden heb in m'n hoofd. Iemand vraagt me of ik het al aangeraakt heb en weet hoe het voelt. I didn't. Maar ik kan haar vertellen dat ik wel ongeveer een idee heb.

Met verbrande schouders lopen we terug wat weer een barre hike blijkt te zijn. Ik voel dat ik even de Negative Nancy uit wil hangen, maar als Tamara ons verteld dat we naar een zwembad gaan met 2 cocktails voor de prijs van 1 zet ik weer een paar extra stappen. Iris, Nederlandse, joint ons. Het zwembad is pretty, met uitzicht op de zee met roze lucht door de zonsondergang. En ik kan even wegdromen bij het idee om dit soort dingen mee te maken met een lover om je heen. Als ik omlaag kijk zie ik een jong stel. Het meisje volgt zonder twijfel de handleiding 'alles voor de likes' van Instagram en de jongen legt dit trouw vast. Dit duurt zo'n 30-45 minuten. Ergens is het crinchy en ergens is het super schattig. Ik laat het bij het positieve want als iemand zo de tijd voor je neemt, is dat niet super precious?

We eindigen bij ons hostel en Nathan werkt 4/5 borden pasta naar binnen. Het is onbeperkt eten voor een bepaald bedrag en de regel bij dit soort grappen is dat je, eindigend in kots of niet, eruit haalt wat erin zit. Hij houdt zich sterk. Ik ben trots.

De bedden zijn nog platter en harder dan m'n borstkast en ik brainstorm een tijdje naar hoe ik ga dealen met dit bed. Ademhalen met een elleboog in je longen is net zo zwaar als het klinkt. Maar ik ben blij, dus ik accepteer.

De volgende avond besluiten we er weer een old school alcohol avond van te maken. Mensen vertellen ons over 'the Fishbowl'. We kopen goedkope whiskey bij de 7/11 en gaan op pad. Een enorme regenbui overvalt ons maar we vinden ergens bij een huis een parasol. Het plan was om die later terug te brengen. Ik weet niet op welk moment van de avond ik besloot dat te vergeten.


Daar aangekomen blijkt het gekkenhuis. We voelen ons thuis. Een Frans meisje is aan het vergaan op een rots. Ik verzorg haar voor zover ik kan, hou haar haar vast zodat ze al de alcohol uit haar systeem kan gooien en hype haar weer op tot een volgend glas bier. Een paar buckets later eindigen we in de zee, een van m'n favoriete dingen. Ik ontmoet een Australische guy, Rhiam. Kleine romance ontstaat na een diepgaand gesprek maar, as usual, besluit ik opeens dat ik het wel goed vind zo en ik zeg dat ik naar de wc moet. Als ik terug loop kan ik ze zo snel niet vinden en zin/energie om ze te zoeken heb ik niet dus ik loop weer richting het hostel.

Die ochtend is mijn stem com-pleet verpest. Mijn klieren zijn opgezwollen en de kleine kater prakt het allemaal nog even naar het volgende level. Met een stem van een jongen die net de pubertijd aantikt maak ik Nathan wakker. Ik zie 2 lichamen liggen in zijn bed en schiet in de lach als ik het Franse meisje zie die een paar uur geleden nog vol over haar nek ging. Soms is het vlees zwak.

Het plan voor vandaag is een Snorkeltour. We ontmoeten een super blije Duitser, Bennet. Ik word instant blij van hem én de rare geluiden die uit zijn mond komen.

De tour is fantastisch en de onderwater wereld maakt me zielsgelukkig. Iedereen heeft een goede vibe en de omgeving is bloedmooi. Michael, de leider van de tour verteld ons zijn intens heftige verhaal (WARNING: zielig):
- Zijn familie werd vermoord door de overheid toen hij 5 was.
- Zijn enige overlevende broer verliet hem daarna.
- Michael groeide op, ging bij het leger om geld te sparen zodat hij zijn broer kon bezoeken om te laten zien wat hij had bereikt.
- Hij wilde uiteindelijk weer weg bij het leger maar dit mocht niet, en werd gedwongen mensen te vermoorden.
- Nadat hij zijn tijd had 'uitgezeten' daar, had hij genoeg geld gespaard. Ál dit geld werd gestolen door een van zijn vrienden. Ook zijn moeders ketting zat hierbij.
- Hij vertelde ons dat hij 3 dagen geleden een zelfmoordpoging had gedaan met een pistool, maar dat deze niet afging.

Dit vertelde hij en tussendoor hing hij de blije snorkelguide uit op de boot. Insane. Ondanks dit bizarre verhaal was hij onwijs zachtaardig. Ik kreeg een 'keel/nek-massage' met whatever hij erop smeerde om m'n klieren wat meer chill te geven, vertelde van alles over de zee en was naast dit alles een hele slimme guy die 100% veel indruk achter heeft gelaten.

Aan het einde van de dag vervaagt mijn stem nog wat meer, tot het alleen nog maar een fluistering is. Ik krijg de tip om te stoppen met praten, maar fluister zo hard ik kan in zijn oor dat dat geen optie is. Voor kleine breaks gebruik ik wat gebarentaal maar verder dan de woorden 'bullshit', 'awkward seaturtle' en 'slak' kom ik niet.

Ik dwing mezelf die avond niks te doen in de hoop dat ik de dag erna wakker word met een zwoelere stem. 'Zwoel' is die ochtend ver te zoeken maar ik kan de gebarentaal in ieder geval weer laten. De vrouw die me de boot tickets verkoopt naar onze volgende bestemming Koh Pahnang kan me luid en duidelijk verstaan en blij huppel ik de zon weer in, terug naar ons hostel om Nathan, mijn backpack en een tosti van de 7/11 te halen.